Podsumowanie - rozszerzona rzeczywistość w specjalnościach zabiegowych - Copy

Sprawozdanie z użycia systemu holograficznej prezentacji rekonstrukcji badań obrazowych 3D w goglach rozszerzonej rzeczywistości.

Wstęp

Dnia 2024-03-22 odbył się pokaz wykorzystania systemu holograficznej prezentacji rekonstrukcji badań obrazowych 3D w warunkach bloku operacyjnego. Wcześniejsze szkolenie i przedoperacyjne analizy obrazu holograficznego  rozbudziły duże zainteresowanie ze względu na możliwości płynnej prezentacji rekonstrukcji 3D hologramów uzyskanych z wcześniejszych badań obrazowych. Intuicyjność sterowania obrazem, możliwości dostosowania ustawień różnych typów rekonstrukcji to niewątpliwe zalety prezentowanego systemu.

Operatorzy próbowali wykorzystać gogle do rozszerzonej rzeczywistości podczas dwóch zabiegów operacyjnych wykonywanych techniką laparotomii. Obydwa zabiegi wykonywane były z powodów onkologicznych (NET jelita cienkiego z przerzutami do wątroby i węzłów krezki oraz rak nerki z czopem w żyle nerkowej).

Wyniki i obserwacje śródoperacyjne

Zastosowanie systemu w trakcie przeprowadzonych operacji wykazało niedogodności wynikające z warunków przeprowadzania samego zbiegu. Duże natężenie światła lamp operacyjnych spowodowało, że holograficzny obraz wyświetlany bezpośrednio na pacjencie był praktycznie niewidoczny, pomimo kilkukrotnej zmiany ustawień. Ponadto w trakcie operacji po nałożeniu gogli okazało się, że widoczność np. nici chirurgicznych była ograniczona. Konieczność śródoperacyjnego podnoszenia gogli spowodowała dodatkowe zaangażowanie kolejnej osoby, ponieważ chirurg nie może skorzystać z takiej możliwości ze względów zachowania sterylności pola operacyjnego.

Wnioski

Ewentualne wykorzystanie testowanego systemu AR w przypadku laparotomii wymaga wprowadzenia  poważnych usprawnień urządzenia i na razie w tych procedurach nie znajduje on zastosowania ze względu warunki oświetlenia i przezierność. Poza tym przy istniejącej już możliwości wyświetlania tych samych rekonstrukcji na standardowym monitorze, który obecny winien być na każdym bloku operacyjnym, proponowany system nie stanowi wartości dodanej.

Uważamy, że pomimo swoich niedoskonałości prezentowany system mógłby  znaleźć zastosowanie przy zabiegach, które wykonuje się w innych warunkach oświetlenia (laparoskopia, zabiegi wewnątrznaczyniowe w ramach pracowni hemodynamiki etc.). Dodatkowym usprawnieniem byłaby możliwość głosowego sterowania podnoszeniem gogli w trakcie zabiegu.

Reasumując użyty w trakcie zabiegów laparotomii system holograficznej prezentacji rekonstrukcji badań obrazowych w goglach rozszerzonej rzeczywistości w chwili obecnej nie znajdzie w nich praktycznego zastosowania, nie tylko ze względu na wspomniane wyżej ograniczenia, lecz także ze względu na wysoką jego cenę. W najbliższej przyszłości system ten stanowić może pewne uzupełnienie w diagnostyce i leczeniu, jednak wymaga on dalszych usprawnień i badań.